معمار هرم موزه لوور درگذشت - دَبی بلاگ

به گزارش گاردین، آی. ام. پی با نام کامل یو مینگ پی فرزند یک بانکدار برجسته چینی بود که در سال 1935 کشورش را به مقصد آمریکا ترک کرد و به تحصیل در رشته معماری در دانشگاه آم آی تی و هاروارد پرداخت و پس از تدریس و کار برای دولت آمریکا، از سال 1948 به نیویورک رفت و در سال 1955 نیز توانست کمپانی طراحی خود را تأسیس کند.

موزه ها، ساختمان های شهری، هتل ها، مدارس و دیگر سازه هایی که آی. ام. پی در سراسر جهان طراحی کرده نشان از هندسه دقیق او در طراحی و یک کیفیت انتزاعی با احترام ویژه به نور دارد. سازه های او از سنگ، فولاد و شیشه ساخته می شدند و وی همچون موزه لوور فرانسه غالباً یک هرم شیشه ای نیز در پروژه های خود قرار می داد.

هرم شیشه ای موزه لوور فرانسه

موزه لوور که قدمت بخشی از آن به قرن 12 میلادی بازمی گردد یکی از جنجالی ترین پروژه های آی. ام. پی بود چرا که او در درجه اول یک فرانسوی نبود. پس از انتخاب به عنوان طراح نوسازی موزه لوور توسط فرانسوا میتران رئیس جمهور وقت فرانسه، آی ام پی کار خود را با چهار ماه مطالعه تاریخ موزه لوور و فرانسه آغاز کرد.

این معمار چینی-آمریکایی یک هرم شیشه ای 70 فوتی (بالغ بر 21 متر) با طراحی آینده نگر به عنوان ورودی موزه لوور پاریس طراحی کرد که تضاد چشمگیری با ساختمان اصلی و کلاسیک موزه داشت و با انتقادهایی همراه شد تا جایی که یک روزنامه فرانسوی این هرم شیشه ای را بخشی از پارک سرگرمی دیزنی لند معرفی کرد.

آی ام پی اذعان کرده که موزه لوور بدون شک دشوارترین پروژه معماری وی بوده است و زمانی که در سال 1993 مراحل بازسازی آن به اتمام رسد اعلام کرد هدفش ساخت فضایی مدرن بوده است که از ارزش بخش قدیمی موزه نکاهد.

وی در مصاحبه ای با نیویورک تایمز در سال 2008 گفت: معماران معاصر تلاش دارند مدرنیته را در پروژه ها تحمیل کنند، این می توانند برای تاریخ به نوعی نگران کننده باشد. من متوجه هستم که زمان تغییر کرده و ما تکامل پیدا کرده ایم اما نمی خواهم آغاز را فراموش کنم. یک اثر معماری ماندگار باید ریشه دار باشد.

از دیگر پروژه های برجسته معماری آی. ام. پی می توان به کتابخانه جان اف کندی در ایالت ماساچوست آمریکا، مرکز ملی مطالعات اتمسفری در کلرادو، بال شرقی گالری ملی هنر در واشنگتن، ساختمان شهرداری دالاس و تالار مشاهیر راک اند رول در کلیولند اشاره کرد.

زمانی که آی. ام. پی در سال 1983 پیروز به کسب جایزه معماری پریتزکر شد، جایزه نقدی 100 هزار دلاری خود را صرف ایجاد برنامه ای برای تحصیل معماران جویای نام چینی در آمریکا اختصاص داد.

گرچه وی در سال 1990 به صورت رسمی بازنشسته شد اما تا انتها 80 سالگی همچنان در پروژه های معماری مشارکت داشت که از آن جمله می توان به موزه لوکزامبورگ، موزه هنرهای اسلامی دوحه در قطر و خانه اجدادی خودش در چین اشاره کرد.

کتابخانه کندی در بوستون

موزه هنرهای اسلامی در دوحه قطر

موزه هنر جانسون

مرکز سمفونی میرسون در دالاس

برج بانک چین در هنگ کنگ

تالار مشاهیر راک اند رول در کلیولند