اتفاق تلخ برای تیم ملی در هواپیما، نگاه کنایه آمیز لهستانی ها به آسمان خراش های ایران - دَبی بلاگ

تیم ملی والیبال ایران 10 ساعت اعصاب خرد کن و عجیب را در هواپیمای اوزاکا - دبی پشت سر گذاشت.

به گزارش ورزش سه، تیم ملی والیبال ایران با سه شکست و تنها یک برد مقابل چین به کار خود در هفته اول لیگ ملت ها سرانجام داد؛ عملکردی که نقدها زیادی را از شاگردان بهروز عطایی به همراه داشته و بسکمک معتقد هستند که ملی پوشان والیبال ایران باید نتایج به مراتب بهتری کسب کنند.

قطعاً بر هیچکس پوشیده نیست که والیبال ایران شایسته کسب نتایج به مراتب بهتری در دنیاست و ما در سال های اخیر به وضوح این موضوع را نشان داده ایم که می توانیم یقه هر تیم بزرگی را بگیریم.

از طرف دیگر حتماً نقدهای به تیم ملی والیبال وارد است؛ البته انتقاد و نه تخریب، که بتواند تیم ملی را به سمت اتفاقات بهتر سوق دهد. اما شاید والیبال دوستی که از پشت تلویزیون یک بازی را تماشا می کند برخی اتفاقات پشت صحنه را نمی بیند؛ مسائلی که شاید برای برخی پیش پا افتاده به نظر برسد اما برای کسانی که به ورزش نگاه حرفه ای دارند، به اندازه تمرین کردن اهمیت دارد.

سید محمد موسوی کاپیتان تیم ملی والیبال ایران چند ماه پیش درخواست کرد که برای ملی پوشان به منظور سفرهای طولانی پرواز بیزینس تهیه شود. اظهارنظری که واقعاً خواسته بزرگی نبوده و نیست.

تقریبا همزمان با لهستانی ها از هتل ناگویا به سمت اوزاکا حرکت کردیم. قرار بود لهستانی ها به دبی بروند و بعد برای هفته دوم لیگ ملت ها راهی هلند شوند. برنامه کاروان ایران هم این بود که از طریق فرودگاه دبی راهی تهران شود، پس طبیعی بود که ما و لهستانی ها در پرواز دبی در یک هواپیما شدیم.

تلخی ماجرا از همان لحظه ورود اعضای دو تیم به فرودگاه اوزاکا آغاز شد؛ جایی که لهستانی ها به خاطر داشتن بلیت بیزنس در عرض چند دقیقه راهی گیت پرواز شدند اما بازیکنان تیم ملی والیبال ایران که قرار بود با اکونومی راهی دبی شوند با یک عالمه چمدان و وسایل حدود یک ساعت برای گرفتن کارت پرواز منتظر ماندند.

توجه کنید، ما هم مثل لهستانی ها چهار بازی سخت انجام داده بودیم و قرار است چند روز دیگر در هفته دوم به مصاف رقبای قدرتمندتر برویم. حالا ادامه داستان را گوش کنید، وقتی تیم ملی والیبال وارد هواپیما شد با لهستانی هایی روبرو شدیم که روی صندلی یا بهتر بگوییم تخت خود لم داده بودند.

در نگاه همه بچه ها این جمله دیده می شد که ای کاش ما هم از این مزیت ساده برخوردار بودیم و تا تهران می خوابیدیم. بازیکنان و تیمی که از کنار رقبای خود به سمت عقب هواپیما حرکت می کردند تا در همان پروازی که لهستان با بیزنس به دبی می رود آن ها در یک فضای کوچک که پا هم در آن جا نمی شود، این سفر 10 ساعته را پشت سر بگذارند. حالا نگاه کنایه آمیز لهستانی ها و پچ پچ آن ها که احتمالا با خودشان می گفتند چطور بازیکنان ایران این سفر طولانی را با اکونومی پشت سر می گذارند را هم به این شرایط اضافه کنید.

هر چه که بود این سفر هم تمام شد و تیم ملی والیبال بعد از 10 ساعت زجرآور در هواپیما به دبی رسید. اما آیا وقتش نرسیده که فکری به حال این مشکل پیش پا افتاده اما مهم کنیم. بارها از طریق فدراسیون والیبال پیگیر این موضوع شده ایم اما با بودجه در نظر گرفته شده، آن ها در حد همین تدارکات نیز پول کم می آوردند.

از طرف دیگر به نظر می رسد که وزارت ورزش هم بیشتر از این نمی تواند به والیبال کمک کند و برای حل مسائل این چنینی والیبال پر طرفدار نیاز به نگاه و توجه نهادهای بالاتر وجود دارد. والیبالی که بعد از فوتبال پرطرفدارترین ورزش گروهی ایران محسوب می شود و در همین چند روز دیدیم که مردم چقدر با شکست هایش غصه خوردند.

باز هم تاکید می کنیم هیچ کس نمی تواند عملکرد ضعیف تیم ملی والیبال را در هفته اول لیگ ملت ها کتمان کند اما باور کنید در ورزش حرفه ای جزییات این چنینی تعیینکننده هستند. این تیم حالا فقط یکی دو روز باید ریکاوری این پرواز سنگین را انجام دهد و این یعنی جا ماندن از کارهای مهم تر.