سندرم تونل کوبیتال و رادیال؛ علت ها، علائم و درمان - دَبی بلاگ

علت شایع تمام سندرم های فشار عصبی، افزایش فشار است که معمولا از فشار استخوان یا بافت همبند بر یک عصب در مچ دست، بازو ها یا آرنج ناشی می گردد. در بیشتر موارد، سندرم تونل کوبیتال و سندرم تونل رادیال با درمان های معمول قابل کنترل اند، اما در موارد شدیدتر ممکن است احتیاج به جراحی برای کاهش فشار بر عصب مورد نظر باشد.

سندرم تونل کوبیتال؛ علت ها و علائم

سندرم تونل کوبیتال که به نام نوروپاتی عصب اولنار نیز معروف است به دلیل افزایش فشار بر عصب اولنار ایجاد می گردد. عصب اولنار در سطحی نزدیک به پوست در ناحیه آرنج که به آن funny bone می گویند واقع شده است. تحت شریط زیر، بیشتر در معرض ابتلا به سندرم تونل کوبیتال خواهید بود:

• اگر مکررا به آرنج تان تکیه می کنید، مخصوصا روی سطح سخت
• اگر آرنج تان را ساعت ها تا شده نگه می دارید، مثلا مدت طولانی با تلفن حرف زدن یا خوابیدن روی دستی که زیر بالش گذاشته اید

گاهی سندرم تونل کوبیتال از رشد نابهنجار استخوان در آرنج یا فعالیت بدنی شدید ناشی می گردد که فشار بر عصب اولنار را افزایش می دهد.

افرادی که دچار شکستگی در ناحیه آرنج شده اند یا التهابی در آرنج دارند بیشتر مستعد فشار بر عصب اولنار هستند. دیابت نیز، شایع ترین بیماری مرتبط با این عارضه است. سندرم تونل کوبیتال نیز می تواند به دلیل آسیب مفصلی ناشی از آرتریت نیز ایجاد گردد، اما سندرم تونل کوبیتال به ندرت در موارد آرتریتی مربوط به آرنج روی می دهد.

علائم اولیه سندرم تونل کوبیتال

• درد و کرختی در آرنج
• گزگز مخصوصا در انگشت حلقه و انگشت کوچک
• علائم شدیدتر سندرم تونل کوبیتال
• ضعیف شدن انگشت حلقه و انگشت کوچک
• کاهش توانایی برای به هم فشردن انگشت شست و انگشت کوچک
• ضعف کلی قدرت پنجه
• از دست رفتن توده عضلانی در دست
• بد شکل شدن دست

اگر هر یک از این علائم را داشته باشید، پزشک تان با معاینه بالینی می تواند سندرم تونل کوبیتال را تشخیص بدهد. در ضمن ممکن است پزشک تان جهت آنالیز وضعیت عصب های تان برای شما تست الکترومیوگرافی تجویز کند. الکترومیوگرافی تستی است که در آن، الکترود های قرار داده شده روی پوست و عضلات، وضعیت سلامت عضلات و سلول های عصبی کنترل نماینده آن ها را می سنجند و به تشخیص دقیق عارضه، ناحیه آسیب عصبی و تشخیص شدت عارضه یاری می نمایند.

سندرم تونل رادیال، علت ها، علائم و درمان

سندرم تونل رادیال در اثر فشار بر عصب رادیال ایجاد می گردد که روی استخوان ها و عضلات ساعد و آرنج کشیده شده است.

علت های سندرم تونل رادیال

• آسیب
• تومور های چرب غیرسرطانی (لیپوماز)
• تومور های استخوانی
• التهاب بافت های اطراف

علائم سندرم تونل رادیال. درد تند و تیز و تیرکشیدگی در قسمت بالای ساعد یا پشت دست، مخصوصا زمانی که سعی می کنید انگشتان و مچ دست تان را صاف کنید. سندرم تونل رادیال برخلاف سندرم تونل کوبیتال و سندرم تونل کارپال، به ندرت موجب کرختی یا گزگز می گردد، زیرا عصب رادیال اساسا بر عضلات اثر می گذارد. روند تشخیصی سندرم تونل رادیال نیز مانند سندرم تونل کوبیتال است.

درمان سندرم تونل کوبیتال و سندرم تونل رادیال

سندرم کوبیتال در اغلب موارد به شیوه های سنتی و معمول درمان می گردد، مخصوصا اگر الکترومیوگرافی یا همان نوار عصب و عضله نشان بدهد که فشار وارد بر عصب اولنار اندک است. موارد خفیف سندرم تونل کوبیتال معمولا به درمان های فیزیکی جواب می دهند مانند:

• اجتناب از وارد کردن فشار بر آرنج طی فعالیت های روزمره
• پوشیدن پَد محافظ آرنج روی funny bone یا همان استخوان آرنج طی فعالیت های روزمره
• استفاده از آتل یا اسپلینت آرنج حین خواب برای پیشگیری از زیاد تا شدن آرنج

در مواردی که اسپلینت یاریی نمی کند یا فشار وارد بر عصب شدیدتر است، 85 درصد از بیماران به بعضی از انواع جراحی ها برای رها کردن عصب اولنار از تنش و فشار جواب می دهند. این جراحی ها می توانند به سادگی، عصب را از فشار آزاد نمایند، جای عصب را به جلوی بازو تغییر دهند، و یا عصب را به زیر لایه ای از چربی، زیر عضله و یا داخل عضله ببرند.

اگر تحت عمل جراحی سندرم تونل کوبیتال قرار بگیرید، ریکاوری شما شامل محدودیت هایی در حرکات آرنج و درمان های توانبخشی می گردد. البته کرختی و گزگز دست ممکن است زود رفع گردد یا طول بکشد، به هر حال ریکاوری دست شما و برگشتن قدرت پنجه تان به چند ماه زمان احتیاج دارد.

درمان های معمول و سنتی برای سندرم تونل رادیال شامل دارو هایی مانند دارو های ضد التهابی غیراستروئیدی برای کاهش التهاب بافت نرم، تزریق کورتیکواستروئید برای تسکین التهاب و فشار وارد بر عصب رادیال و اسپلینت مچ یا آرنج برای کاهش تحریک عصب رادیال می گردد.

آموزش اصول ارگونومی نیز برای کاهش تاثیرات فشار های مکرر، انجام تمرینات آزاد کردن عصب و تمرینات قدرتی و کششی و سایر مداخلات درمانی مانند گرما درمانی، سرما درمانی و اولتراسوند نیز برای بعضی از بیماران مفید است. اگر این شیوه های معمول بعد از سه ماه کوشش جواب ندهند، پزشک شما ممکن است توصیه کند برای کاهش فشار وارد بر عصب رادیال، عمل جراحی انجام دهید. عمل جراحی اغلب در موارد شدید توصیه می گردد، مخصوصا در مواردی که مچ دست ضعیف و ناتوان شده و یا باز و بسته کردن انگشتان با مشکل روبرو شده است.

منبع: webmd