عموزاده خلیلی: داستان های نویسندگان روزنامه نگار پویاتر و متلاطم تر استحسن بیگی: خبرنگاری دیدگاه نویسندگان را نسبت به ادبیات بازتر می نماید
به گزارش دَبی بلاگ، به گزارش خبرنگاران ، هر مناسبتی که در تقویم ملی کشورمان باشد یا هر موضوعی که سوژه روز باشد، ایده ای می گردد برای تهیه یک سلسله گفت وگو، اما هرسال وقتی به 17 مرداد یعنی روز خبرنگار می رسیدیم، خیلی به آن نمی پرداختیم و با یک خبر یا گزارش انتها می یافت؛ این بار خواستیم کمی این روز را پررنگ تر کنیم و به نویسندگان کودک و نوجوانی بپردازیم که علاوه بر نویسندگی، سال ها در زمینه روزنامه نگاری فعالیت داشته اند. فریدون عموزاده خلیلی یکی از همین افراد است که سال های زیادی از عمرش را صرف روزنامه نگاری و تاسیس نشریه برای بچه ها و نوجوانان نموده است. او سال 1367 ماهنامه سروش نوجوان را به همراه قیصر امین پور و بیوک ملکی تأسیس کرد و تا 10 سال عضو شورای سردبیری این مجله بود. تأسیس و راه اندازی نشریات آفتابگردان، دوچرخه، بچه های زمین، آفتاب امروز، سیب، پندار و چلچراغ تداوم فعالیت های مطبوعاتی عموزاده خلیلی است. او همچنین از اعضای مرکزی و موسسان روزنامه همشهری بود.
روزنامه نگاری دغدغه ای است که همواره در وجودم بوده است
فریدون عموزاده خلیلی معتقد است روزنامه نگاری دغدغه ای است که بدون اینکه بخواهد همواره در وجودش بوده و در این باره می گوید: به نظر من هرنویسنده ای ضروری است دوره ای روزنامه نگاری انجام دهد به شرطی که از آن عبور کند. این مساله یاری می نماید که نویسنده ها پایشان روی زمین قرار بگیرد و دقیق تر ببینند و بتوانند ابعاد زندگی را وارد جهانی داستانشان نمایند.
داستان های نویسندگان روزنامه نگار پویاتر و متلاطم تر است
این نویسنده و روزنامه نگار در ادامه به تاثیرات روزنامه نگاری بر نویسندگی اشاره می نماید و می افزاید: کار روزنامه نگاری به نظر من در کنار کار نویسندگی، مخصوصا برای بچه ها و نوجوانان، یک جنبه مثبت دارد و یک جنبه منفی. جنبه مثبت این است که همه افرادی که در کنار کار نویسندگی چه برای کودک چه عظیمسال کار روزنامه نگاری انجام می دهند عملا در ارتباط با مسائل روز مسائل اجتماعی و مسائلی که در جریان است، قرار می گیرند که سبب می گردد تا حدی به روزتر باشند و در کار نویسندگی در پیدا کردن سوژه های شان و اینکه روی چه چیزهایی بیشتر متمرکز شوند تاثیرگذار است.
سوژه های نویسندگان روزنامه نگار، اجتماعی تر و نزدیک تر به مخاطب است
به گفته عموزاده خلیلی، این مساله درباره نویسندگان خارجی هم صدق می نماید و در بین نویسندگان عظیم جهان افرادی که روزنامه نگاری نموده اند، درکار نویسندگی ، داستان ها و رمان هایشان متلاطم تر و پویاتر بوده و عمدتا پیوند بشتری با مسائل اجتماعی روز دارد. به نظر من در حوزه ادبیات کودک، نویسندگانی که بیشتر کار روزنامه نگاری نموده اند معمولا سوژه هایشان اجتماعی تر و نزدیک تر به مخاطب است و این ها همه دراثر پتانسیل ها و ظرفیت هایی است که روزنامه نگاری برایشان ایجاد نموده است.
اهمیت ایجاد بالانس و تعادل بین کار نویسندگی با روزنامه نگاری
رئیس انجمن نویسندگان کودک و نوجوان در ادامه به تاثیر منفی روزنامه نگاری بر نویسندگی اشاره می نماید و می گوید: اگر نویسنده ای درگیر کار روزنامه نگاری گردد شاید نتواند کار نویسندگی و روزنامه نگاری را باهم بالانس و متعادل کند و چه به لحاظ کیفیت و چه به لحاظ کمیت در کارش اثر بگذارد. همانطور که تاثیر مثبت روزنامه نگاری بر نویسندگی می تواند سبب پویایی بیشتر کار و به روز شدن سوژه ها گردد اگر بالانس و تعادل برقرار نگردد، می تواند سبب سطحی تر شدن کار گردد و به مرور سبب می گردد نویسنده به روزمرگی ها و سوژه های روز راضی گردد و نتواند بین جوهر ادبیات که عمیق تر است و اتفاقات روزمره که سطحی تر است بالانس ایجاد کند و درنتیجه سبب می گردد که اصطلاحا کارشان سطحی تر گردد. و این خطر مورد منفی است که به لحاظ کیفی ممکن است روی کارت اثر بگذارد.
گاهی نمی توانم بین کار روزنامه نگاری و داستان نویسی ام تعادل ایجاد کنم
او در ادامه می افزاید: تاثیر منفی هم که از نظر کمی می گذارد این است که ممکن است حجم اتفاقات روز و رویدادها و مسائل روز آنقدر زیاد باشد که سبب غرق شدن نویسنده در کار روزنامه نگاری گردد و دیگر فرصت نکند آن گونه که باید و شاید برای کار نویسندگی وقت بگذارد. این مساله درباره من هم صدق می نماید. گاهی اوقات مخصوصا مواقعی که خیلی درگیر و غرق کار روزنامه نگاری می شوم افسوس و حسرت می خورم و غمگین می شوم که چرا چند هفته گذشته و کار روزنامه نگاری اجازه نداده که داستان و رمان نویسی را دنبال کنم. درواقع من هم گاهی نمی توانم بین کار روزنامه نگاری و داستان نویسی ام بالانس ایجاد کنم. اما هیچ وقت عکسش برای من نبوده یعنی وقتی مدتی مشغول نوشتن داستان و رمان هستم و وقت نمی کنم کار روزنامه نگاری انجام دهم، حسرت نمی خورم.
عموزاده خلیلی در ادامه سخنانش درباره زمانی که کار روزنامه نگاری که انجام داده به یاری بخش ادبیاتی آمده بیان می نماید: درباره زمانی که کار روزنامه نگاری به یاری بخش ادبیاتی آمده می توانم به راه اندازی مجله سروش نوجوان اشاره کنم. چون سروش نوجوان ایده ای بود که آن زمان با قیصر امین پور و بیوک ملکی مطرح کردم. ما آن زمان کاملا در کار ادبیات بودیم. و من فکر می کردم باید سرعت و شدت و حجم کارمان را در فراوری ادبی مخصوصا در ارتباط پویاتر با مخاطب افزایش دهیم. دوستان اول خیلی موافق راه اندازی این مجله ادبی نبودند. آن زمان با انگیزه ای که در من برای انجام این کار بود توانستم دوستان را مجاب کنم تا بپذیرند کار مطبوعاتی در زمینه ادبیات و هنر انجام دهیم و این اتفاق خوبی بود که بعدها اثراتش را در کشف و رشد و پرورش نویسندگان عرصه ادبیات کودک و نوجوان نشان داد.
به گفته این نویسنده، کار مطبوعاتی تخصصی و حرفه ای در زمینه ادبیات کودک می تواند در تقویت ادبیات کودک یاری کند.
فریدون عموزاده خلیلی در بهمن ماه 1338 در سمنان به دنیا آمد. تحصیلات ابتدایی، هدایت و دبیرستان را در سمنان گذراند. در آن سال ها با نوشتن نمایش نامه و داستان در سمنان، فعالیت مقدماتی خود در زمینه نوشتن را شروع کرد. در سال 1357 برای تحصیل در رشته ریاضی دانشگاه تهران، وارد تهران شد و از همان زمان نخستین نوشته های خود را در نشریات منتشر کرد. از سال 1359 با حضور در حوزه هنری به طور جدی و حرفه ای وارد عرصه نوشتن شد. خلیلی، تا سال 1387 که نشان درجه یک هنر (معادل مدرک دکترا) را در زمینه ادبیات داستانی دریافت کرد، و تا امروز ده ها داستان، مقاله، نقد، یادداشت، فیلمنامه و پژوهش در زمینه ادبیات داستانی، ادبیات کودک، فیلم و سینما و... در قالب کتاب یا در مطبوعات منتشر و بابت آن ها چندین جایزه ملی و بین المللی را دریافت نموده است که از جمله آن ها می توان به جایزه بهترین کتاب سال جمهوری اسلامی (1368) برای کتاب سفر به شهر سلیمان و جایزه نویسنده برگزیده یونیسف (1378) به خاطر توجه ویژه به حقوق بچه ها در کتاب ها اشاره نمود.
بیشتر بخوانیم: