مداخله دولت، عامل اصلی کاهش فعالیت های مولد - دَبی بلاگ

به گزارش دَبی بلاگ، آنچه برای مردم حائز اهمیت است فراهم آوردن بسترهای مناسب برای پیشرفت و توسعه است که شامل نهادهای حقوقی، قانونی و قضایی است. جامعه زمانی شکوفا می شود که فضای مناسب برای فعالان وجود داشته باشد. همان طور که باغ نیاز به باغبان دارد تا شرایط را برای پرورش درختان و بستر سازی برای رشد آنها ایجاد کند کشور هم نیاز به باغبان دارد. مردم باید خودشان از تمام توان و ظرفیت های خود برای پیشرفت استفاده کنند. این امر زمانی امکانپذیر است که انگیزه آن باشد، نهادهای حقوقی، قانونی و قضایی کارآمد برقرار باشد، دولت تمام تلاشش را به برقراری نظم و قانون اختصاص دهد و نقش باغبان را داشته باشد، نه نقش سازنده، معمار یا نقش مداخله گرایانه. وقتی دولت ها نتوانند فضایی فراهم کنند تا تمام فعالان اقتصادی از ظرفیت ها استفاده کنند جامعه مثل باغ پژمرده خواهد شد. اینکه یک جامعه خودش سرنوشت خودش را تأمین کند و سرمایه ها، منابع، انرژی و تمام توانش را برای رسیدن به سود بیشتر و دستاوردهای معین به کار بگیرد، تابع تلاش فردی می شود. اما وقتی دولت ها مداخله می کنند با تغییر قیمت های نسبی، به فعالان اقتصادی علامت غلط می دهند و به جای اینکه جامعه راهنمایی و راهنمایی شود عملاً گمراه می شود. در چنین شرایطی منابع، انرژی و توان افراد در جایی که باید برای تولید و ایجاد رفاه، درآمدزایی و اشتغال به کار گرفته شود، در مسیرهایی به کار گرفته می شود که هم بازدهی کمی دارد و هم دورنمای روشنی نخواهد داشت. این اتفاقات ناخوشایند در جایی رخ می کند که دولت ها در امور دخالت و فضای ناسالمی ایجاد می کنند. طبیعی است که در چنین شرایطی، مجموعه فعالیت های اقتصادی نمی توانند دست به دست هم دهند تا اقتصاد رو به رشد باشد. البته در جوامعی مانند ایران، که درآمد ملی از نفت به دست می آید، شرایط اقتصادی نوسان دارد، اما این نوسان و بالا پایین شدن شرایط اقتصادی به این معنی نیست که تلاش مردم کم شده است، آنچه ما شاهد هستیم این است که منابع در جایی که باید استفاده شود، مصرف نمی شود و سرمایه گذاری غلط صورت می گیرد یعنی منابع به بهترین شکل و به کارآمدترین روش استفاده نمی شوند و منجر به بازتولید هم نمی شود. به این دلیل منابع به جای تکثیر و افزایش، در مسیرهایی عقیم می شود و ثمر لازم را در جامعه به بارنمی آورد یا منابع در جایی حیف و میل می شود. این شرایط ابعاد منفی اقتصادی، سیاسی و اجتماعی دارد که نارضایتی عمده در جامعه ایجاد می کند. با کاهش فعالیت های اقتصادی، عملاً انگیزه کسب و کار کم و رفاه مردم هم کم رنگ می شود و امید به فعالیت اقتصادی نزد فعالان این حوزه پایین می آید. این برای جامعه رو به رشدی که اهداف بلند مدت دارد و امکانات رسیدن به این اهداف را هم دارد، نشانه خوبی نیست.