گوگل بالاخره می خواهد با Wear OS به جنگ اپل واچ برود - دَبی بلاگ

خرید تکنولوژی فسیل برای 40 میلیون دلار، در مقابل خرید شرکت Nest توسط گوگل با قیمت 3.2 میلیارد دلار، معامله کوچکی به حساب می آید اما به همان اندازه اهمیت دارد. در حال حاضر فسیل تنها شرکتی است که مدام در حال ساخت و عرضه ساعت های هوشمند مبتنی بر Wear OS است که مردم هم محصولاتش را دوست دارند و آن ها را خریداری می نمایند. همچنین این معامله بین فسیل و گوگل به این معنی نیست که به این زودی ها ساعت هوشمند ساخت گوگل با نام پیکسل را خواهیم دید اما خب بالاخره می دانیم که گوگل می تواند یک تیم برای توسعه سخت افزاری و نرم افزاری یک ساعت هوشمند را تشکیل دهد.

چیزی که بیش از همه اهمیت دارد، این است که گوگل به توسعه سیستم عامل Wear OS متعهد است و این می تواند به این معنی باشد که بالاخره قرار است یک رقیب قدرتمند برای اپل واچ ببینیم.

سخت افزار روی نرم افزار تاثر می گذارد

آخرین باری که گوگل به این شکل روی شرکتی سرمایه گذاری کرد، منجر به ظهور گوشی های سری پیکسل شد. در ژانویه سال 2018، گوگل بیش از یک میلیارد دلار برای دریافت بخش بزرگی از تیم طراحی HTC هزینه کرد که شامل هزاران مهندس و بخشی از مالکیت معنوی این تیم می شد. اگرچه تاثیر این تیم را تا زمان عرضه پیکسل 4 در امسال میلادی نخواهیم دید اما تا همین جا هم تعیین شده که چقدر این تیم روی گوشی های پیکسل 3 تاثیر گذار بوده اند.

همکاری با فسیل اگرچه از نظر هزینه اقتصادی در مقابل قرارداد با اچ تی سی ناچیز به حساب می آید اما می تواند به همان اندازه تاثیر گذار باشد. روی گوشی های پیکسل ویژگی هایی مثل Active Edge (که یک کپی مستقیم از Edge Sense روی گوشی های HTC U11 و U12 است)، اضافه شدن پشتیبانی از شارژ وایرلس و اضافه شدن دوربین دوم، تعیینا تاثیراتی بوده اند که تیم طراحی اچ تی سی روی گوشی های پیکسل گذاشته اند. اما رابطه گوگل با HTC عمیق تر از این تغییرات سخت افزاری است. در گوشی های پیکسل 3 بیش از هر گوشی اندرویدی دیگر شاهد توجه به جزئیات در بخش نرم افزار و سخت افزار هستیم که در نهایت منجر به ایجاد یک تجربه کاربری خاص شده است.

در طراحی جدید رابط ناوبری پیکسل ها، پیکسل لانچر، ویژگی های مبتنی بر AI و البته در دوربین نیز می توانید تجربه خاص و ناب پیکسل را ببینید. در دو سه سال گذشته، گوگل در طراحی و عرضه نسخه های جدید اندروید، پیکسل را در پس ذهن خود داشته و به نوعی سعی نموده بهترین تجربه اندروید را برای پیکسل های خود به ارمغان بیاورد. اما این ویژگی های جدیدی که در اندروید پای و قبل از آن در اندروید اورئو دیده بودیم، تنها محدود به پیکسل ها نبودند. از همین رو امید داریم حالا که گوگل یک تیم سخت افزاری ساخت ساعت هوشمند در شرکت خود دارد، در Wear OS نیز پیشرفت هایی مشابه اندروید پسا پیکسل ببینیم و بالاخره بتوانیم رقیب واقعی اپل واچ را ببینیم.

ظاهر مقدم بر عملکرد

وقتی Android Wear در ماه مارچ سال 2014 معرفی گردید، چیزی به اسم اپل واچ وجود خارجی ندارد. بزرگ ترین رقیب گوگل در آن موقع ساعت هوشمند گلکسی گیر از سامسونگ بود که مبتنی بر سیستم عامل تایزن، طراحی شده بود. دیگر رقیب گوگل ساعت های هوشمند پبل بودند که آن ها نیز دیگر وجود خارجی ندارند. Android Wear دروقاع اولین سیستم عاملی بود که برای مچ دست کاربران طراحی شده بود و سعی در برقراری یک بالانس میان ساعت های کلاسیک و همچنین گجت های هوشمند داشت.

چیزی که توانست اولین ساعت های اندرویدی را محبوب کند و توجهات را به Android Wear جلب کند، طراحی آن ها بود. از جمله این ساعت ها می توانیم به نسل اول موتو 360 و نسل اول هواوی واچ اشاره کنیم که بسیار شبیه به ساعت های کلاسیک بودند. واچ فیس هایی که روی این ساعت ها نصب شده بود نیز ظاهری کلاسیک داشتند و روی بدنه این ساعت ها تنها یک دکمه دیده می شد که به جذابیت بصری آن ها افزوده بود. در کنار این مدل ها، دو مدل ساعت دیگر از طرف سامسونگ و ال جی معرفی گردیده بود که ظاهری بیشتر شبیه به گجت ها داشتند تا یک ساعت معمولی.

وقتی که اپل واچ 6 ماع پس از Android Wear معرفی گردید، دیدگاه گوگل از ساعت هوشمند را تثبیت کرد. در شرایطی که نسل اول واچ تنها گجتی بود که ساعت را هم اعلام می کرد، ساعت های مبتنی بر Android Wear هم ظاهری سنتی تر داشتند و هم عملکردی بهتر ارائه می کردند. برگ برنده ساعت های اندرویدی، ظاهر آن ها بود که بیش از تمرکز روی ویژگی های خاص نرم افزاری، روی طراحی و دکمه ها تمرکز داشتند. به همین دلیل است که فسیل که در اصل یک شرکت ساعت ساز است، توانسته بهتر از شرکت های سازنده گوشی هوشمند، ساعت هوشمند بفروشد. فسیل درک نموده که بسیاری از کاربران، به جای آن که به یک ساعت هوشمند احتیاج داشته باشند، به ساعتی احتیاج دارند که کمی هوشمند تر شده است.

گوگل نیز می توانست هر تیم دیگری از شرکت های فراوری نماینده ساعت های هوشمند را خریدرای نموده و در اختیار خود داشته باشد اما گوگل ترجیح داد برای یک دلیل ساده و تعیین، سراغ فسیل برود: گوگل نمی خواهد Wear OS را با اپلیکیشن ها و ویژگی های نرم افزاری مختلف که کسی استفاده نمی نماید، پر کند بلکه می خواهد آن را تا حد ممکن ساده کند و پیچیدگی ها را از این سیستم عامل و ساعت های مبتنی بر Wear OS، کم کند.

هر مدل برای یک سلیقه

احتمال اینکه شما هم ساعت های هوشمند فسیل را در دست مردم دیده اما نفهمیده باشید که با یک ساعت هوشمند روبرو هستید، زیاد است. برای مثال این ساعت ها از دور ظاهری کاملا کلاسیک دارند و نکته مهم این است که هر کدام از آن ها، فلسفه طراحی برند خودشان را فریاد می زنند. ساعت های Michael Kors، Kate Spade، Armani، Diesel و البته خود فسیل (ساعت های تمامی برند های گفته شده زیرمجموعه فسیل هستند)، بیش از آن که شبیه یک ساعت هوشمند باشند، شبیه دیگر ساعت های خود این شرکت ها هستند. حتی بعضی از آن ها از نوع هایبرید بوده و عقربه و نمایشگری بسیار کوچک دارند و بعضی دیگر نیز نمایشگری بزرگ در جلوی ساعت داشته و مبتنی بر Wear OS هستند.

چیزی که تمام این ساعت های هوشمند گفته شده از این شرکت ها در آن مشترک هستند، یک مورد است و آن واچ فیس است! بسیاری از ساعت های فسیل ممکن است سنسورهایی مثل سنسور ضربان قلب و یا چیپست NFC برای پرداخت های موبایلی را به ازای داشتن طراحی کلاسیک، فدا نموده باشند. در همین حین، دیگر شرکت ها سعی می نمایند تا جای ممکن سنسورهای مختلف را در ساعت های هوشمند قرار دهند اما فسیل کمتر علاقه به فراوری ساعتی دارد که همه کار را انجام می دهد. گوگل هم دقیقا به همین دلیل سراغ فسیل رفته تا بتواند تمرکز خود را روی بخش هایی از Wear OS بگذارد که بیشتر اهمیت دارد مثل ویژگی های مربوط به سلامتی و فیتنس و از همه مهم تر، نمایش دادن زمان!

با سرمایه گذاری روی فسیل، گوگل نمی خواهد موفقیت اپل واچ را تکرار کند. به جای آن، گوگل متوجه شده که ساعت های هوشمند لازم نیست انبوهی از ویژگی های مختلف را داشته باشند چرا که بسیاری از مردم به دنبال ساعت هوشمندی با ویژگی های عادی هستند تا انبوهی از قابلیت های مختلف که ممکن است هرگز استفاده ننمایند و این، همان جایی است که فسیل به گوگل یاری می نماید. از طرفی دیگر گوگل هم تا به حال تعیین نموده که ترجیح می دهد Wear OS را به سمتی توسعه بدهد که فراوری نمایندگانی مثل فسیل بتوانند بهترین استفاده از آن را ببرند تا اینکه خود گوگل بخواهد وارد بازی ساخت ساعت های هوشمند بشود.

با شروع همکاری و هدایت های فسیل، فاز بعدی Wear OS احتمالا کمتر درباره لمس کردن ساعت و ورود به اپلیکیشن ها خواهد بود و بیشتر شاهد رابط کاربری ساده تری خواهیم بود که به کمترین لمس کاربر برای کار کردن با آن، احتیاج خواهد بود. تا اینجای کار، Android Wear و حالا پس از آن Wear OS، همواره به دنبال سخت افزاری مناسب برای میزبانی می گشتند. در نهایت امیدواریم حالا که گوگل هم می داند باید چیکار کند و هم یک تیم از فسیل به خدمت گرفته است، بالاخره شاهد یک رقیب واقعی برای اپل واچ باشیم. شما درباره این موضوع چه فکر می کنید؟

منبع: PCWorld

dorezamin.com: دور زمین | سفر به دور زمین هیچوقت اینقدر آسون نبوده! تور لحظه آخری، تور ارزان، اروپا، تور تایلند، تور مالزی، تور دبی، تور ترکیه

kurdeblog.ir: مجله سرگرمی و گردشگری