آیا کسی مراسم اسکار 2022 را تماشا خواهد کرد؟ - دَبی بلاگ

تغییرات برگزارکنندگان

مراسم اسکار یکی از پربیننده ترین رویدادهای زنده است که هرساله با میلیون ها بیننده از سراسر جهان به روی آنتن شبکه های اصلی آمریکا می رود. درآمد حاصل از پخش این برنامه، فروش امتیاز پخش آن، تبلیغات و بازارهایی که به موازات این رویداد وجود دارد، همه بخش بزرگی از درآمدزایی صنعت سینما را به همراه دارد. اما سال گذشته و در نود و سومین دوره برگزاری این مراسم، استیون سودربرگ، به همراه استیسی شر و جس کالینز، تهیه کنندگان اسکار، این مراسم را برخلاف سال های گذشته، در ایستگاه قطار یونیون استیشن لس آنجلس به عنوان سالن اصلی برگزار کردند. به دلیل شیوع کرونا و انجام نشدن واکسیناسیون در سال گذشته، تعداد کمی از افراد شامل نامزدها و میهمانان آن ها در مراسم به صورت حضوری شرکت داشتند. تغییراتی که در اسکار سال پیش اتفاق افتاده بود به اضافه پخش نشدن کلیپ نامزدها، باعث شد اسکار 2021 بسیار کسل کننده باشد. به گواه آمار تنها 9.5 میلیون نفر سال گذشته این مراسم را از شبکه ABC آمریکا تماشاد که در مقایسه با سال 2020، بیش از 58 درصد ریزش مخاطب داشته.

حالا قرار است تهیه کننده نوی به نام ویل پکر، برگزاری این مراسم را در سال نو بر عهده داشته باشد. اولین اقدام پکر این بود که برگزاری اسکار را به دالبی تیاتر، همان سالن باشکوه همیشگی بازگرداند. اما یک چالش بزرگ برای این مراسم وجود دارد و آن قانونی است که به خاطر وجود کرونا به قوانین مراسم اضافه شده. در این قانون آمده که حتی افراد واکسینه نشده هم می توانند در این مراسم حضور داشته باشند و تنها هر فرد نیاز دارد که نتیجه تست منفی کرونای خود که در 24 ساعت پیش از شروع مراسم آن را انجام داده، با خود همراه بیاورد. این در حالی است که احتمالا بسیاری از افراد مشهور حاضر در جلسه مطمنا زمان زیادی از مراسم را بدون ماسک سپری خواهند کرد چون نمی خواهند صورتشان دیده نشود. این موضوع و مغایرت آن با پروتکل های بهداشتی، ممکن است بسیاری را خشمگین کند.

چالش تماس تصویری

از قوانین عجیب سال گذشته که به اسکار 2022 هم انتقال پیدا کرده، دستور کمیته برگزاری بر استفاده نکردن از برنامه zoom است. در واقع قرار نیست کسی که در مراسم حضور ندارد به صورت مجازی و با ویدیو کنفرانس هم حضور داشته باشد. این قانون استثنا هم داشت. دقیقا زمانی که در اسکار 2021، واکین فینکس به روی سن آمد تا جایزه بهترین بازیگر مرد را به آنتونی هاپکینز 83 ساله اهدا کند. اما هاپکینز در ویلای خود در ولز انگلیس خواب بود و جواب تماس گیرنده های اسکار را نداد. اتفاقی که باعث شد یکی از هیجان انگیزترین جایزه های سال گذشته، در سکوت اهدا شود. پیش بینی می شود این اتفاق امسال هم به دلیل وجود نام جوی دنچ در لیست نامزدها تکرار شود. دنچ 87 ساله که به دلیل حضور در فیلم بلفاست، به عنوان پیرترین نامزد دریافت جایزه بهترین نقش مکمل زن، معرفی شده، ممکن است به دلیل سن بالا و مانند هاپکینز در مراسم شرکت نکند و دوباره این بخش با چالش روبه رو شود.

مجری مراسم

تا هفته پیش بیشتر حدس ها بر این بود که تام هالند، بازیگر جوان 25 ساله بریتانیایی مجری اسکار امسال خواهد بود. منتقدان، این موضوع را به بازاریابی بیشتر مربوط می دانستند، تا شاید از این طریق جوانان زیر 30 سال به تماشای اسکار ترغیب شوند. اما تجربه شکست های گذشته باعث شد که کمیته برگزاری تصمیم بگیرند از یک فرمول امتحان شده دیگر استفاده کنند و اجرای اسکار را به کمدین ها بسپارند. حالا نام سه زن به عنوان مجریان اسکار نود و چهارم معرفی شده؛ واندا سایکس، امی شومر و رجینا هال. این سه نفر از کمدین های حرفه ای هالیوود هستند. اما هنوز جزئیاتی درباره نحوه تقسیم وظایف میان آن ها و نوع اجرای این مراسم منتشر نشده است. تا سال 2018 همیشه مراسم اسکار مجری داشت، اما چهارسال این رویه تغییر پیدا کرده بود. حالا قرار است برای بازگرداندن هیجان به مراسم دوباره مجریان از حجم کسالت مراسم کم کنند. اما معلوم نیست این فرمول قدیمی، امسال هم جوابگوی ذایقه نسل نو باشد و آن ها را به تماشا این مراسم ترغیب کند.

تبلیغات و درآمدزایی اسکار

تحلیلگران رویترز پیش بینی کرده اند که رکوردهای خوب گذشته مراسم اسکار در جذب بیننده و درآمدزایی باز خواهند گشت، اما به شرطی که آکادمی اسکار مدل اقتصادی اش که تنها بر درآمدزایی از طریق مراسم اعلام جوایز است را بررسی کند. همچنین استیون گیدوس، معاون اجرایی تولید محتوای ورایتی معتقد است:آکادمی اسکار از سرعت تغییرات در جهان غافل شده و سعی می کند تصمیم گیری هایش در زمینه درآمدزایی، شبیه استودیو های فیلم سازی باشد. در حالی که باید بر محتوای یکسال خود تمرکز کند.. اما در واقع می توان پیش بینی کرد که اقداماتی که از سوی کمیته برگزاری مراسم اسکار برای به پول رسیدن و جبران خسارت ها انجام شده، در محدوده جذب اسپانسر، ایجاد جوایز برای اعضایی که در باشگاه این مراسم عضو هستند و کسب درآمد از شبکه های اجتماعی، باشد. اما این نکته را هم نباید فراموش کنیم که مدتی است، بسیاری از افراد در سراسر جهان، شامل مردم عادی و چهره های شناخته شده، مراسم های پرخرج و با استراتژی های مشابه اسکار، مانند گلدن گلوب را تحریم کرده اند. همان طور که با لغو گلدن گلوب امسال، ضربه بزرگی به این مراسم خورد و این ممکن است برای رویدادهای دیگر هم تکرار شود.

چالش جذب مخاطب و نامزدهای اسکار

در کنار همه مسائلی که گفته شد باز هم مهم ترین موضوع، جذب مخاطب و تعداد بیننده ای است که قرار است این رویداد را تماشا کند. در واقع در حال حاضر همه در پی این هستند که بتوانند مقدار استقبال از اسکار و در بعد وسیع تر، اصلا خود سینما را به قبل از شیوع کرونا برسانند. در این میان تنها پاندمی هم مسأله نیست، بلکه در چندسال اخیر پدیده استریم و پخش آنلاین فیلم ها اصولا فاصله بسیار زیادی میان مخاطب و سالن سینما و مراسم های شبیه به اسکار ایجاد کرده است. در مقابل این تکنولوژی نظهور، منتقد واریتی توصیف می کند که همیشه یک هیجان وصف نشدنی در تماشا فیلم در سالن سینما همراه با جمع زیادی از افراد دیگر وجود داشت. حتی ممکن بود فیلمی ساختار درستی نداشته باشد، اما به هرحال وقتی آن را در سینما می دیدیم از اینکه از خانه بیرون آمدیم و به سینما رفتیم، برایمان مجذوب کنندهیت ایجاد می کرد. اصلا این یک تجربه اجتماعی بشری است و برای همه می تواند احساس خوشایندی به وجودآورد.

با وجود همه این توضیحات، درباره اسکار 2022 باید اعتراف کرد که به جز فیلم تل ماسه (Dune) که بیشتر در رشته های فنی نامزد شده، سایر کاندید های دریافت اسکار آن قدرها هم مجذوب کننده نیستند که مردم را ترغیب کند که شبکه ABC را تماشا کنند یا بلیط مراسم اسکار را بخرند. تمام امید شبکه ABC به فیلم هایی مانند زمانی برای مردن نیست (No Time To Die)، مردعنکبوتی (Spiderman) و خاندان گوچی (House of GUCCI) بود که می توانند مخاطب بیشتری به سوی مراسم جذب کند. اما واقعیت این است که فیلم های دیگری پیروز میدان اسکار و نامزدی در رشته های مختلف شدند که چندان مخاطب را برای تماشا این رویداد ترغیب نمی کنند. فیلم هایی مثل ماشین من را بران (Drive My Car) که یک فیلمی ژاپنی غم انگیز است، یا فرار (Flee) که یک مستند انیمیشنی درباره فرار یک پناهجوی همجسنگرای افغان است یا کودا (Coda) که درامی اندوهبار با بازیگران عمدتا ناشنواست.

در آخر، تأثیر هشتگ ها را هم نباید نادیده گرفت. زمانی بود که اسکار بسیار مورد انتقاد قرار می گرفت. از اتفاقات پشت پرده سینما گرفته تا توجه به رنگ پوست افراد، همه موضوعاتی بود که به راحتی می توانست یک مراسم اسکار را تحت الشعاع خود قراردهد. اما حالا به لطف هشتگ هایی مثل می تو یا اسکار خیلی سفید، کمیته اسکار هم تغییر رویه داده و نتیجه اش را می توان در افزایش رای دهندگان از 6000 به 9500 نفر دید. همچنین در دو سال متوالی، جایزه بهترین فیلم به آثاری از رنگین پوست ها تعلق گرفته؛ 2021 به فیلم سرزمین خانه به دوش ها (Nomadland) و 2020 به فیلم پارازیت (Parasite). قدرت این هشتگ ها را نباید نادیده گرفت و باید دید در این یک ماه به جای مانده، به وجود آمدن هشتگی نو می تواند تغییری در حجم مخاطب اسکار به وجودآورد.

منبع: guardian