جهانی وسیع و زیبا در آنسوی مرزهای Read Dead Online انتظار شما را می کشد - دَبی بلاگ

گروهی از بازی سازان استرالیایی تحت نام مادربزرگان (The Grannies) پیروز به انجام این کار شده اند. آنها طی یک آخر هفته و با استفاده از گلیچ (Glitch) یافت شده در نقطه ای از بازی دیوار نامرئی بازی را شکستند. البته که عبور از مرزهای بازی به مراتب مشکل تر از صرف عبور از یک نقطه تعیین است.

قبل از هر چیز، برای نفوذ به دنیاِ بیرون باید دقیقا به نقطه خاصی از بازی رجوع کنید که در مقابل صخره ای خاص قرار گرفته است، اسلحه خود را بیرون بکشید و به سوی آن نقطه تعیین حرکت کنید. موتور و فیزیک بازی شما را پس خواهد زد، ولی اگر به قدر کفایت اصرار ورزید پیروز به خروج خواهید شد (گرچه برای مدتی حتی با خروج از این نقطه، بازی باز هم شما را به درون خواهد کشید). واقعا کار سختی است، بنابراین وقتی یکی از آنها پیروز به انجام این کار شد، سایر اعضای گروه یک ساعتی برای خروج از این حفره کوشش کردند.

وقتی همه پیروز به خروج شدند، آنچه یافتند شگفت آور بود. بجای اینکه دنیای بازی در مرزها به سادگی به خاتمه رسد، دنیا تا چشم کار می کرد ادامه داشت.

اما آنچه این تجربه را بی نهایت جذاب و شگفت آور می سازد، صرفا این نیست که دنیای عظیم و خالی بیرون از مرزهای بازی وجود دارد؛ این برهوت عظیم تجربه جدیدی است برای پرسه زنی در غرب وحشی. البته که مادربزرگان اولین گروهی نیستند که پیروز به انجام این کار شده اند، ولی شیوه نمایش ایشان از این دنیا، تجربه ای حقا ناب و دوست داشتنی برای ما بیندگان خلق نموده است. یکی از اعضای گروه سفرشان را چنین توصیف نموده است:

ما فورا خود را در سرزمینی خالی یافتیم آنسوی New Austin با مناظری زیبا و شگفت انگیز.

هرچه جلوتر می رفتیم، تکسچرها بیشتر به تکرار می افتادند و گاه با تغییر ناگهانی آنها روبرو می شدیم.

حتی جلوتر هم، نشانی از سازه های ساخت محیط بازی نبود، تنها چشم انداز، برهوتی خالی و گسترده بود

در برخی نواحی، هندسه محیطیِ ناتمامِ بازی به شکل اشکالی تند و تیز ظهور می کرد.

بلاخره به حاشیه بازی رسیدیم، که رزولوشن بالای مناظر جای خود را به رزولوشن پایین دادند.

در حالیکه به لبه دنیا نزدیک می شدیم، می توانستیم دنیا زیرین را ببینیم. گاهی آن زیر آب در جریان بود، و گاه یک هیچ بزرگ.

در نهایت در خاتمه دنیا، خاتمهی دیگر در انتظار بود. در حالیکه می دانستند سفرشان به انتهای خود نزدیک می گردد، مادربزرگان شب را کنار هم گذراندند، و پیمان بستند با طلوع خورشید، یکی پس از دیگری، در مغاک فرو شوند.

در دنیا زیرین، همزمان سقوط می کردیم و به بالا رانده می شدیم. پس از مدتی فهمیدیم که می توانیم بر راستا سقوط خود تاثیر بگذاریم. پس از ملاقاتی کوتاه به سوی لبه دنیا رهسپار شدیم.

چرخه روز و شب کماکان قابل مشاهده بود؛ و چه فضای زیبا و غریبی

پس از یک ساعت سقوط مداوم، ناگهان خود را در حال شنا یافتیم. می توانستیم سطح آب را ببینیم (در این زمان حالت اول شخص صفحه سیاه هراس آوری بود با صدای ناخوشایند یک مغروق)

سپس به سطح آب رانده شدیم

تا جاییکه توان داشتیم شنا کردیم! دیگر نایی برایمان نمانده بود. هیچ نبود جز ناله های پراحساس دوستان مغروق. آرام بخوابی Ions Cowboy، ممنون که تا خاتمه دنیا همراهم بودی.

برای تمام سال ها کار سختی که برای ساخت Read Dead Redemption و بخش آنلاین آن اجرا شده است، این سفر جسورانه به آنسوی مرزهای دنیا (و ادای احترامی تصادفی به سریال وست ورلد)، شاید جذابترین چیزی باشد که تاکنون در خصوص این بازی دیده شده است.