عصر طلایی بازار کار

به گزارش دَبی بلاگ، اکونومیست از ورود بازار کار به عصر طلایی اطلاع داد. دوره جدید حاوی دو ویژگی مثبت برای نیروی کار است. سیاست گذاری منعطف و حمایت های اقتصادی دولت ها و شرکت ها از کارگران و کارکنان و همچنین رشد دیجیتالی گروهی از مشاغل، دنیای کار را متحول نموده است. مطالعه ای جدا درباره آینده بازار کار با هوش مصنوعی ارتقای مهارت را به کارکنان توصیه می نماید.

به گزارش دنیای اقتصاد به نقل از Economist، بازگشت کار، تغییر در سیاست ها و تغییرات تکنولوژیک می توانند نویددهنده عصر طلایی برای بازار کار در کشور های ثروتمند باشند. در تصور عمومی چهاردهه گذشته برای صاحبان سرمایه فوق العاده و برای نیروی های کار ناچیز و ناامیدنماینده بوده است. نیرو های کاری در کشور های ثروتمند در این مدت متحمل رقابت در تجارت، تغییرات بالا در فناوری و دستمزد های نابرابرتر و جبران های ناچیز شده اند؛ درحالی که سرمایه گذاران و شرکت ها از گسترش بازار های جهانی، آزادسازی مالی و کاهش مالیات شرکت ها بهره مند شده اند. شاید پیش بینی بازار های کاری تنها یک سال پس از وقوع فاجعه در بازار ناپخته به نظر برسد، ولی آمریکا نشان می دهد چگونه با کاهش همه گیری، شغل ها می توانند به سرعت بازگردند. در بهار سال 2020 نرخ بیکاری این کشور 15درصد بود؛ درحالی که امروز به 6درصد رسیده است.

احساس مردم درباره آسان تر شدن یافتن شغل اکنون تا جایی بهبود یافته است که قبلا با توجه به تجربه وقوع بحران مالی بین المللی به نظر می رسید یک دهه طول خواهد کشید. حتی در اروپا که سومین موج همه گیری را تجربه می نماید با وفق پیدا کردن اقتصاد با اقدامات جلوگیری از آلودگی به ویروس، بازار کار درحال شکست پیش بینی های قبلی است.

با بازگشت بازار کار دو تغییر عمیق تر در سیاست و تکنولوژی درحال وقوع است. با محیط سیاسی آغاز می کنیم که پس از دهه ها با کارگران محبت آمیز تر شده است. آخرین نشانه های تغییر افزایش در حداقل دستمزد در طول سیکل مالی قبلی بود؛ به طوری که در کشور های OECD نسبت به متوسط دستمزد ها بیش از یک چهارم افزایش یافت. حالا دولت ها و موسسات برای دوستی با کارگران مشتاق هستند. بایدن امیدوار است از برنامه بازسازی زیرساخت های خود برای ارتقای اتحادیه ها و پرداخت دستمزد های دست ودلبازانه تر استفاده کند.

بانک های مرکزی امروز به جای اینکه نگران تورم باشند نگرانی بیشتری نسبت به اشتغال دارند. اینکه در اولین روز ماه آوریل صندوق بین المللی پول IMF، که برای سیاست های ریاضت مالی خود شناخته می گردد، ایده مالیات یکپارچه بر ثروتمندان و شرکت ها را بیان کرد، تنها یک شوخی نبود. جیمی دیمون Jamie Dimon رئیس JPMorga Chase، عظیم ترین شرکت وال استریت، این هفته در نامه ای به سهامدارانش خواهان افزایش دستمزد ها شد؛ ولی منظورش مدیران عامل نبود.

دومین تغییر عظیم در بازار کار در حوزه تکنولوژی است. در دوران همه گیری پیشگویان همچنان بر پیش بینی شرایط مصیبت بار طولانی مدت برای بازار تاکید داشتند؛ روبات ها ارتشی از بیکاران را به صف می نمایند، بی ثباتی در بازار کار شغل های باثبات را به خطر می اندازد و حتی نیرو های کار پیروز که به ایمیل و صفحات کامپیوتر زنجیر شده اند در قلب خود می دانند که مشاغل مزخرفشان هیچ معنایی ندارد. ولی همان طور که گزارش ویژه اکونومیست در این هفته نشان می دهد شواهد هیچ گاه این نظرات را تایید نکرده اند و به نظر نمی رسد در حال حاضر وجود داشته باشند.

چشم انداز بلندمدت بازار کار به دنبال دیجیتالی تر شدن در جهت بهبود تغییر یافته است. دورکاری تنگنای گرانی مسکن در شهر های پررونق را کاهش می دهد، کارمندانی که در خانه کار می نمایند خشنود تر و از بهره وری بالاتری برخوردار هستند. در خاتمه سال 2020 شرکت های آمریکایی نسبت به سال گذشته به صورت واقعی 25درصد بیشتر هزینه کردند. حتی بدبینانی، چون رابرت گوردون (RobertGordon) انتظار دارند که این انفجار در سرمایه گذاری تکنولوژیک رشد بهره وری بیشتری را به دنبال داشته باشد که به معنای دستمزد های بالاتر خواهد بود.

به عصر طلایی کارگران خوشامد بگویید. قضاوت در خصوص پیشرفت های مالی باید با توجه به قدرت خرید دستمزد های متوسط صورت گیرد، نه سود و قیمت های سهام. شکوفایی اشتغال، چون آنچه در سال 2019 در کشور های ثروتمند رخ داد، با ایجاد انگیزه در آموزش و رفتار مناسب با کارگران و کاهش نابرابری های نژادی و جنسیتی مزایای بسیاری به دنبال خواهد داشت. با این وجود دولت ها می توانند در مشخص میزان این دستاورد ها موثر باشند و به جای تمرکز بر تقسیم غنایم از طریق تنظیم و مراقبت، هدف خود را ارتقای استاندارد های زندگی کارگران با افزایش بهره وری قرار دهند.

یکی از کار هایی که باید انجام گردد تعریف مجدد حقوق کارگران برای عصر انعطاف پذیری و کار خدماتی است. در اندازه و میزان ابتکار اقتصاد گیگی معمولا زیاده گویی می گردد؛ تاکسی ها و ارسال غذای اینترنتی قبل از اوبر Uber و دوردش DoorDash نیز وجود داشته اند. ولی اشتغال بخش خدمات بالاخص خدمات مراقبتی، به دنبال بالا رفتن سن جمعیت افزایش خواهد یافت.

برای این ایده ها که چنین شغل هایی نمی توانند تحقق پذیر باشند دیگر جایی وجود ندارد، به جای آن دولت ها باید ریل های حفاظتی موجود در قوانین کار را مدرن سازی نمایند، یک شبکه امنیت جهانی ایجاد نمایند و از قدرتمند بودن اقتصاد اطمینان حاصل نمایند. در صورتی که این کار ها صورت گیرند کارگران اعتماد به نفس و قدرت چانه زنی برای مذاکره پیدا خواهند کرد. افزایش دسترسی به فرصت ها نیز بهره وری را افزایش می دهد. بسیاری از بازار های کاری در کشور های ثروتمند بین افراد با مهارت بالا و پایین تقسیم شده اند. تا زمانی که هر کسی بتواند از نردبان رشد بالا برود، این تقسیمات قابل تحمل خواهد بود. دولت ها وظیفه دارند تا دسترسی شایسته سالارانه به تحصیل و فرصت های کافی برای مهارت آموزی را فراهم نمایند. آن ها باید موانع ورود، چون قوانین صدور مجوز شغلی، را از میان بردارند؛ کاری که با وجود مدل های کسب وکار دیجیتال و فرامرزی انجام آن نباید آن قدر ها هم مشکل باشد.

ولی حمایت از کارگران از طریق افزایش بهره وری را آن طور که آخرین بار در دهه 1970 رخ داد، نباید با اقدامات خود شکن اشتباه گرفت؛ بازگردان زنجیره های عرضه آن طور که بایدن درحال انجام آن است، رقابت را محدود می نماید و استاندارد های زندگی را خرد خواهد نمود. افزایش بیش از اندازه مالیات شرکت ها انگیزه آن ها را برای سرمایه گذاری کاهش خواهد داد و برای بانک های مرکزی نیز از دست دادن اعتبارشان در مبارزه با تورم یک فاجعه خواهد بود.

دنیای شگفت انگیز کار

بیشتر مردم تمایل دارند درباره اینکه چقدر کار در گذشته عالی بوده است احساساتی شوند، درباره تغییرات آن بدخلقی نمایند و از اینکه چه خواهد شد ترس داشته باشند. حقیقت این است که زندگی کاری در طول دوران ها بهبود یافته و وعده امروز به اندازه قبل روشن است.