نکات آموزشی برای عکاسی در سفر
به گزارش دَبی بلاگ، راهی جاده شده اید و درصدر فهرست لوازم همراهتان، دوربین به چشم می خورد. هدف ثبت عکس هایی خاطره انگیز است که حس بودن در آن لحظه را به مخاطب منتقل نمایند. حالا چطوری این کار را بکنیم؟ البته که همواره عکس هایی از برج ایفل و تاج محل لازم و زیبا هستند ولی تصاویر مکان های دیدنی و مشهور شهر ها فقط بخش کوچکی از داستان را روایت می نماید. برای ثبت حس ناب و اصلی لحظه، باید عنصری را مدنظر قرار دهید که صحنه و لحظه را یکتا و منحصربه فرد می نماید : مردم
ایده سفر به یک کشور خارجی و عکاسی از مردم غریبه در کوچه و خیابان ممکن است در ابتدا ترسناک و سخت به نظربرسد، اما بدانید که این طور نیست به من اعتماد کنید؛ اگر من توانستم شما هم می توانید، برای آغاز صحیح کارتان دوست دارم بعضی از فن هایی را که خودم طی سال ها گشت وگذار در گرداگرد دنیا با دوربینم یاد گرفتم با شما به اشتراک بگذارم .
پند طلایی: همواره لبخند بزنید و مؤدب باشید
شاید اولین پندی که به شما در این راه می دهم بدیهی به نظر برسد. اما بر طبق تجربه ام از رفتار بعضی افراد در کشور های خارجی، باورکنید ذکرش ضروری است. اگر سوژه تان شمارا دوست داشته باشد و بتوانید با او ارتباط مثبت ایجاد کنید، نسبت به زمانی که با عجله به سمت کسی بروید و دوربینتان را به سمت صورتش هدف بگیرید، عکس هایتان 10 برابر بهتر می گردد؛ شما در آن سرزمین میهمان هستید و مردم طوری به شما عکس العمل نشان می دهند که با آن ها رفتار نموده اید .
وقتی که من یک سوژه بالقوه پیدا می کنم، با لبخند با وی آغاز به صحبت نموده و به او می گویم که چقدر ریش، جواهرات، لباس ها یا نکات دیگرش مجذوب نماینده است، آن قدر که دوست دارم از او عکس بگیرم؛ در ابتدا دوربینم در کیفم یا پشت سرم پنهان است. برای صحبت با سوژه هایم وقت می گذارم، به آن ها می گویم که چقدر شهرشان را دوست دارم و مهارتم در صحبت به زبان محلی شان را نمایش می دهم . سپس در زمان مناسب دوربینم را بیرون می آورم و می پرسم که آیا اجازه دارم از آن ها عکس بگیرم؟ در 99درصد مواقع یک بله ی مشتاقانه دریافت می کنم !
با وجود اینکه در بیشتر مواقع پاسخ مثبت می گیرید، تصور نکنید که عکاسی از سوژه ها بدون اجازه کار درستی است. مردم معمولاً زمانی که عکسشان را می گیرند مضطرب و ناخوشنود هستند وعکاسی از آن ها بدون اجازه ممکن است ناراحتشان کند. شما مثل آن عکاس نباشید !
در زمان عکاسی شخصیت خودمانی خود را حفظ کنید. عناصر انسانی را زنده نگه دارید. راحت باشید. اگر به صورت مداوم با سوژه صحبت نکنید، خشک و بی حرکت می شوند. از آن ها سؤال بپرسید چند بچه دارند؟ رنگ مورد علاقه شان چیست؟ یک خاطره جالب تعریف کنید. یا حتی بهتر، از آن ها بخواهید داستان جالبی تعریف نمایند. البته در بعضی مواقع با مانع زبان روبه رو هستیم اما اگر لبخند بزنید و از زبان مثبت بدن استفاده کنید، عکس العمل سوژه مثبت خواهد بود .
اگر سوژه با شما راحت باشد و ازمصاحبت با شما لذت ببرد، به شما یاری خواهد نمود که یک عکس فوق العاده خلق کنید. آنالیز کنید که چه حسی دارند. اگر مشتاق و خشنود باشند، بیشتر مردم مسئله ای ندارند که قدمی به سمت راست بردارند، بازویشان را کمی حرکت دهند، صورتشان را بچرخانند و .... به عکاسی ادامه دهید و فقط زمانی متوقف شوید که می خواهید عکس های گرفته شده را به آن ها نشان دهید. باوجود اینکه می دانند دارید عکسشان را می گیرید، بعضی مردم به سمت دیگری غیر از دوربین نگاه می نمایند. اگر در لحظه ای که نگاهشان را از دوربین برمی دارند به عکاسی ادامه دهید، عکستان حسی طبیعی و واقعی خواهد داشت .
قوانین را یاد بگیرید ولی گاهی شکستنشان را نیز در نظر داشته باشید
پاپلو پیکاسو در جمله معروفی می گوید:
قوانین را مثل یک حرفه ای یاد بگیرید تا بتوانید مثل یک هنرمند بشکنیدشان!
تا جایی که مربوط به تکنیک و سبک است، باید قوانین عمومی و پذیرفته شده عکاسی را بدانید اما آماده باشید اگر لازم شد کلاً آن ها را از پنجره بیرون بی اندازید. برای مثال قانونی داریم که می گوید هیچ وقت رو به نور مستقیم پرتره نگیرید چراکه نور شدید سوژه را اذیت می نماید و البته باعث افزایش کنتراست زیاد می گردد. با این حال، ممکن است همین کنتراست باعث عالی شدن عکستان بگردد. پس به جای پیروی کورکورانه از قوانین تائید شده عکاسی، از خود بپرسید: آیا خطوط تیز و سایه های تیره ای که با قرار گرفتن این فرد زیر نورخورشید به دست می آورم را می خواهم؟ یا نور ملایم و نرمی که سایه به من می دهد برترین نتیجه را دربردارد؟ هر نور درمورد این فرد چه می گوید؟ پس از مدتی عکاسی، حسی غریزی در شما به وجود خواهد آمد که سریعاً تشخیص می دهید چه نوری برای گرفتن پرتره ای گیرا از یک شخص خاص بهتر است .
در خصوص کادربندی چه؟ قانون یک سوم ها راداریم. گفتیم که قوانین الکی هستند! خب این فقط یک پیشنهاد بود. (ممکن است در خصوص کادربندی صدق نکند). عکس باید گیرا باشد و مخاطب را وادار به عکس العمل نماید. این هدف می تواند با قرار دادن چهره در گوشه ها یا درست وسط تصویر به دست بیاید. تصمیم اینکه می خواهید چهره کجا باشد با شماست ولی اطمینان حاصل کنید که این کادر را به هدف خاصی انتخاب نموده اید نه فقط برای اینکه تصمیمی گرفته باشید! من گاهی اوقات از عناصری در پیش زمینه یا پس زمینه (یا هردو) در کنار پرتره هایم استفاده می کنم چراکه این کار می تواند نگاه مخاطب را به سمت عکس جذب کند .
نکته مهم دیگری که باید در نظر بگیرید این است که چه چیز هایی را می خواهید درون یا بیرون کادر خود داشته باشید. یک نمای بسته سر به تنهایی می تواند داستان جالبی را بیان کند و تأثیر فوق العاده ای بر مخاطب بگذارد . اما گاهی قصه یک شخص با شامل شدن یک عنصر در فضای عکس، بهتر تعریف می گردد. اگر سوژ ه صبوری دارید می توانید چند عکس از زوایای مختلف بگیرید و بعداً برترینش را انتخاب نمایید. با ترکیب های مختلف فاصله کانونی و دیافراگم چند عکس بگیرید. از پذیرش ریسک امتحان چیز های دیوانه وار نترسید. تکنیک ها، تنظیمات و ... مختلف را امتحان کنید تا ببینید چه چیز بهتر جواب داده. با این کار به خود آموزش می دهید و برترین عکس و البته سبک خودتان را به دست می آورید .
می تواند
درباره عکاس و نویسنده
پاتریک نیدری، یک عکاس سفری اهل نیواورلئانز ایالات متحده است (گرچه همواره در حال گشت و گذار در دنیا است). او را همواره به خاطر کارش می گردد بر روی هرجای کره زمین یا مریخ یافت! در صورت تمایل می توانید آثار بیشتری را از وی در وبسیاتش، فیسبوک، تویتر یا اینستاگرام مشاهده کنید.
نظر شما مخاطبین خبرنگاران چیست؟ آیا از این مقاله و نکاتش بهره کافی بردید؟ آیا نکته یا تجربه ای را برای به اشتراک گذاری با دیگر دوستانتان به یاد می آورید؟ مثل همواره با ما همراه باشید.
منبع: کجارو / diyphotography.net