چطور کاخی به این عظمت در آسمان ساخته شد؟ - دَبی بلاگ

به گزارش ایسنا؛ در سپتامبر 2010، پروژه ایستگاه فضایی سرنشین دار چین به طور رسمی تأسیس شد. پس از 11 سال کوشش بی وقفه، در 29 آوریل 2021، ماژول هسته تیانه (Tianhe) با موفقیت به وسیله موشک لانگ مارچ-5بی (Long March-5B) از مرکز پرتاب فضاپیمای ون چانگ (Wenchang Space Launch Site) در هاینان به مدار زمین پرتاب شد.

چین براساس برنامه ریزی خود با 11 پرتاب و ماموریت مداری، مونتاژ را تکمیل نموده و عملیات رسمی ایستگاه فضایی را شروع نموده است. با تکمیل ایستگاه فضایی تیانگونگ و بهره برداری از آن، چین به سومین کشوری تبدیل خواهد شد که پس از اتحاد جماهیر شوروی و آمریکا، به ساخت و بهره برداری مستقل از ایستگاه فضایی می رسد. چین با بهره برداری از ایستگاه فضایی خود، یاری های پیشگامانه ای را به بشریت در استفاده از فضا خواهد نمود.

متخصصان مؤسسه مهندسی سیستم فضاپیما وابسته به آموزشگاه فناوری فضایی چین (CAST) در یک مقاله پژوهشی نو، طراحی ایستگاه فضایی تیانگونگ را توضیح دادند، ویژگی های فنی ایستگاه فضایی تیانگونگ را خلاصه کردند و به صحبت کردن پیرامون کاربرد و توسعه ایستگاه فضایی تیانگونگ در آینده پرداختند.

آن ها ابتدا طرح سیستم ایستگاه فضایی تیانگونگ را معرفی کردند. ایستگاه فضایی تیانگونگ به طور کلی یک پیکربندی T شکل دارد که ماژول هسته تیانه در وسط و دو ماژول آزمایشی ونتیان (Wentian) و منگتیان (Mengtian) در دو طرف آن مونتاژ شده اند. ماژول هسته تیانه از سه بخش شامل کابین گره، کابین کنترل زندگی و کابین منبع تشکیل شده است. طول محوری آن 16.6 متر و حداکثر قطر آن 4.2 متر است.

ماژول آزمایشی ونتیان از 3 بخش شامل کابین کار، کابین هوابند و کابین منبع تشکیل شده است. طول محوری آن 17.9 متر و حداکثر قطر آن 4.2 متر است. علاوه بر این، یک بازوی رباتیک کوچک، یک سکوی آزمایشی و یک ساختار خرپایی به بیرون ماژول متصل شده اند.

ماژول آزمایشی منگتیان از چهار بخش شامل کابین کار، کابین هوابند، کابین بار و کابین منبع تشکیل شده است. طول محوری آن 17.9 متر و حداکثر قطر آن 4.2 متر است.

دو سکوی قابل استقرار برای محموله ها که بیرون از کابین بار نصب شده اند، پس از پرتاب در مدار باز می شوند. علاوه بر این، ایستگاه فضایی تیانگونگ دارای سه دریچه اتصال است که یکی از آن ها رو به جلو برای اتصال به فضاپیمای سرنشین دار و تلسکوپ فضایی زونتیان (Xuntian)، یکی رو به عقب برای اتصال به فضاپیمای باری و یکی از آن ها دریچه هایی برای اتصال به فضاپیمای سرنشین دار هستند.

سیستم انرژی به بخش وسیعی از آرایه های خورشیدی انعطاف پذیر مجهز است. سیستم محیط سرنشین دار دارای سیستم های کامل پشتیبانی از حیات است. پیاده روی های فضایی به وسیله کابین گره ماژول هسته تیانه و کابین قفل هوای ماژول آزمایشی ونتیان پشتیبانی می شوند. محل سکونت خدمه به فضای فعالیت کمتر از 110 متر مکعب مجهز شده است.

متخصصان در ادامه مقاله، ویژگی های فنی ماهیت پیشرفته را خلاصه می نمایند. به طور کلی، ویژگی های فنی ایستگاه فضایی تیانگونگ عمدتا در چهار جنبه منعکس می شوند.

مفهوم طراحی پیشرفته. چین، یک چارچوب طراحی و سیستم فنی یکپارچه را برای ایستگاه فضایی تیانگونگ در پیش می گیرد که براساس آن، سیستم های راهنمایی، ناوبری و کنترل (GNC)، انرژی، اطلاعات، کنترل حرارتی و محیط سرنشین دار هر سه ماژول برای کار کردن با یکدیگر به هم متصل می شوند. ایستگاه فضایی، منابع بین ماژول را به طور کارآمد یکپارچه سازی می نماید و بدین ترتیب، ظرفیت کلی و قابلیت اطمینان سیستم خود را بهبود می بخشد.

تناسب بالای فناوری نو. بازو های رباتیک فضایی، پشتیبانی حیاتی احیانماینده فیزیکوشیمیایی و آرایه های خورشیدی منعطف با مساحت وسیع این ایستگاه فضایی، همگی فناوری های کاملا نوی هستند که برای اولین بار در چین با خطر دشواری کاربرد و توسعه در مدار استفاده می شوند. علاوه بر این، ایستگاه فضایی تیانگونگ دارای درجه بالایی از هوشمندی در هر دو سطح تجهیزات و سیستم است.

نسبت عالی ارزان بودن. براساس شرایط ملی چین و احتیاج های عملی این کشور از نظر هزینه های ساختمانی و مزایای کاربرد، ایستگاه فضایی تیانگونگ در مقیاس میانه نسبت به ایستگاه فضایی بین المللی و ایستگاه فضایی میر (Mir) طراحی شده است. این ایستگاه با ساخت وساز و بهره برداری مالی تر و معقول تر، از بعضی جنبه ها مانند راندمان فراوری برق، قابلیت پشتیبانی اپلیکیشن، راه های ساخت وساز و تقاضای مجدد، فزونی خواهد داشت.

اقامتگاه امن و کارآمد. ایستگاه فضایی تیانگونگ مطابق با مفهوم انسان محور طراحی شده است. این طراحی نه تنها ایمنی و راحتی خدمه را در مدار تضمین می نماید، بلکه بر حمایت از کوشش مؤثر حاصل از هوش خدمه نیز تمرکز دارد.